Brodawka to ogólne określenie grudkowej zmiany skórnej, mającej szeroką podstawę i zrogowaciałą, nierówną powierzchnię.
Powstanie tej zazwyczaj niebolesnej struktury spowodowane jest najczęściej zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego (human papilloma virus – HPV), które może występować nawet u 10% populacji. Typowa brodawka wirusowa jest nazywana potocznie kurzajką.

Zupełnie inną odmianą brodawek jest brodawka łojotokowa.
Występuje często u osób starszych – jest wypukła, ma pomarszczoną ,,mózgokształtną” powierzchnię i zazwyczaj brązowy kolor.

Zmiana łagodna, jaką jest brodawka łojotokowa, stanowi raczej problem estetyczny (głównie brodawki na twarzy); ponadto może przeszkadzać, gdy znajduje się w miejscach regularnie ocieranych przez ubranie (brodawki na szyi, ramionach).

Jak zatem można usuwać brodawki łojotokowe?

Pomocna będzie laseroterapia, krioterapia, elektrokoagulacja lub metody tradycyjne, czyli wycięcie chirurgiczne.
W przeciwieństwie do kurzajek, brodawka łojotokowa nie ma nic wspólnego z wirusem HPV – powstaje samoistnie i absolutnie nie da się nią zarazić.

Brodawki wirusowe – klasyfikacja

Brodawki wirusowe to nie tylko kurzajki na stopach – wyróżniono także inne rodzaje tych zmian:

• brodawki zwykłe – to grudki o nierównej powierzchni, powstałe z naskórka, mające kolor skóry; znajdują się głównie na palcach rąk, w okolicach paznokci, a niekiedy pod płytką paznokciową
• brodawki płaskie – lekko uwypuklone, o gładkiej powierzchni i wielkości kilku milimetrów; często występują u ludzi młodych (zwane są z tego powodu ,,brodawkami młodocianych’’)
• kłykciny kończyste – uszypułowane, ,,kalafiorowate” grudki na narządach płciowych; wirusy HPV-6 i HPV-11 powodujące te zmiany przenoszone są drogą płciową

Jednak zdecydowanie najczęściej spotkać nas może popularna kurzajka na stopie.
Lokalizuje się na podeszwie czy między palcami, ma szorstką powierzchnię i może rosnąć w dwóch postaciach:

• głębokiej, rozsianej (HPV-1)
• powierzchownej, mozaikowej (HPV-2).

Pierwszy typ to najpowszechniejsza, bolesna brodawka na stopie, dająca dolegliwości głównie podczas chodzenia.

Czy istnieje zatem jakiś sposób na kurzajki?

Kurzajka na stopie – leczenie

Z uciążliwymi brodawkami wirusowymi możemy radzić sobie tak naprawdę na kilka sposobów – oto najpopularniejsze z nich:

• plazma lub laseroterapia, zwłaszcza z użyciem lasera CO2 – w porównaniu do krioterapii metoda ta wymaga mniej powtórzeń i przede wszystkim jest zupełnie bezbolesna, gdyż przeprowadza się ją w znieczuleniu miejscowym
• krioterapia, czyli wymrażanie kurzajek w gabinecie dermatologicznym lub w domu dzięki aplikatorom na kurzajki dostępnym bez recepty w aptekach; zabieg ten wymaga kilku powtórzeń i może być nieznacznie bolesny, ponieważ do wymrażania używa się bardzo niskiej temperatury (wykorzystuje się w tym celu ciekły azot)
• chirurgiczne usuwanie brodawek poprzez wycięcie lub wyłyżeczkowanie
• metody chemiczne – krem na brodawki zawierający zwykle słabe kwasy (kwas salicylowy, kwas mlekowy) po nałożeniu niejako ,,wypala” zmiany; maść na kurzajki w połączeniu z odmaczaniem zmienionego miejsca w ciepłej wodzie skutecznie zwalcza brodawki
• domowe sposoby na kurzajki – kurzajka na stopie może być zwalczana także ludowym sposobem z użyciem żółtopomarańczowego soku z łodygi glistnika jaskółcze ziele (roślina występująca pospolicie na skrajach lasów) – działa on jak naturalny lek na kurzajki: zawiera enzymy zmiękczające naskórek i hamujące rozrost komórek; wczesne brodawki na stopach niweluje również sok z ,,mlecza”, czyli mniszka lekarskiego

Preparat na kurzajki okazuje się czasem niepotrzebny, gdyż sporadycznie kurzajka na stopie zanika samoistnie bez pozostawiania śladu.

Natomiast w przypadku wystąpienia kurzajki u dzieci najlepiej jest przed rozpoczęciem samodzielnej terapii skonsultować się z lekarzem.

Kurzajka na stopie u dziecka może być spowodowana kontaktem z wirusem poprzez chodzenie boso w miejscach ogólnodostępnych (basen, szatnia szkolna) – należy wówczas przede wszystkim nakłonić dziecko do zaprzestania poruszania się bez obuwia.

Zawsze, gdy nie jesteśmy pewni co konkretnie pojawiło się na naszej skórze, warto zasięgnąć porady doświadczonego dermatologa – z pewnością prawidłowo rozpozna zmianę i wdroży odpowiednie leczenie.